Nawóz PK (potasowo-magnezowy) Korn-Kali® z 40% K
Struktura oraz skład chemiczny wpływają na przydatność
gleby pod kątem uprawnym. Podstawowym
czynnikiem monitorującym stan roli jest jej
analiza pod kątem chemicznej zawartości składników
pokarmowych, jednakże niezbędnym narzędziem
jest również znajomość budowy minerałów
ilastych naszych gleb. Teren Polski podzielony
jest różnymi typami gleb (ok. 50 % gleby płowe i
brunatne, 25 % bielicowe), w przeważającej części
są to gleby klimatu umiarkowanego w których
dominują minerały ilaste trójwarstwowe w typie
2:1 (illit, montmorylonit, kaolinit, wermikulit). W
zależności od stopnia zaawansowania zwietrzenia
gleby zmieniają się możliwości magazynowania poszczególnych
składników pokarmowych jak również
ich ilości. Całość można uprościć do wietrzenia
glinokrzemianów (mika), w wyniku czego pierwotnie
powstają illit oraz kaolinit, następnie przeobrażają
się w montmorylonit oraz wermikulit. Wraz z
biegiem tego procesu (wzrostu uwodnienia oraz
powierzchni właściwej z kationową pojemnością
wymienną glinokrzemianów), spada możliwość wiązania
w przestrzeniach między pakietowych potasu
a wzrasta kationów dwuwartościowych Mg2+, Ca2+.
Często nie zdajemy sobie sprawy, że przeciętny
hektar uprawny w Polsce, zawiera powierzchnię
frakcji ilastej sięgającej 20 - 25 razy większej niż
terytorium całego kraju!
Gleby Polski to gleby o charakterystyce illitu a więc magazynujące w swoich przestrzeniach między pakietowych potas, nie znaczy to jednak że w najbliższych dziesięcioleciach będziemy uzyskiwać znaczne ilości tego składnika z zasobów glebowychZaniechanie nawożenia potasowego może doprowadzić do bardzo niekorzystnego zjawiska, wbudowywania jonów amonowych w strukturę gleby kosztem niskiej zasobności gleby właśnie w potas. Rośliny uprawne potrzebują znacznie więcej potasu niż azotu, przez co nawet gdy nie dostarczymy potasu w nawożeniu roślina będzie poszukiwała tego składnika w zasobach glebowych (na 1 ha-1 przypada nawet kilkanaście ton K2O). Straty formy amonowej stanowią duży problem w nawożeniu azotowym ponieważ w Polsce stosujemy w zdecydowanej większości nawozy w tej formie (pośrednio mocznik, który hydrolizuj właśnie do tej formy).
Niedostateczna ilość potasu w glebie znacząco wpływa na immobilizację azotu amonowego, przez co nawożenie azotem jest nieskuteczne
Praktyczne podejście do nawożenia potasem
Mając na celu osiąganie wysokich plonów, niezbędnym jest stosowanie potasu, który będzie dla rośliny dostępny przez cały okres wegetacji. Jeżeli nawożenie potasowe nie zostało wykonane przed siewem warto w najbliższych miesiącach zastosować Korn-Kali, uzupełnić potas do górnych wartości potrzeb uprawianych roślin. Nie ma przeciwskazań by stosować Korn-Kali w styczniu lub lutym, kiedy warunki atmosferyczne na to pozwalają, przeciwskazaniami są pokrywa śnieżna, zastoiska wodne, silna zmarzlina (więcej niż 30 cm), kiedy te warunki nie są spełnione jak najbardziej uzasadnione jest stosowanie Korn-Kali z dużym wyprzedzeniem. Wysoka zawartość potasu w glebie skutkuje również tworzeniem się mezoporów odpowiedzialnych bezpośrednio za magazynowanie wody dostępnej w późniejszym okresie dla roślin.
Nawożenie jesienne niesie szereg korzyści, które pozytywnie przekładają się na plonowanie. Możliwość pobierania składników pokarmowych z gleby od początku rozwoju rośliny, pozwala zbudować mocny fundament na przyszłość. Rzepaki dobrze odżywione w okresie jesiennym, wytwarzają głęboki i rozbudowany system korzeniowy, tworzą grubą szyjkę korzeniową, inicjują tworzenie pędów bocznych i pędu głównego. Zboża ozime generują lepsze wschody i dobre krzewienie.
Potas jest odpowiedzialny za regulację gospodarki wodnej, dzięki czemu może ograniczyć stres związany z niedoborem wody. Korzystnie wpływa na syntezę białek podnosząc skuteczność wykorzystania azotu. Jest on istotnym składnikiem budulcowym ścian komórkowych, decydującym o ich wytrzymałości i odporności na uszkodzenia mrozowe.
Magnez jest konieczny dla prawidłowego funkcjonowania procesów życiowych, takich jak pobieranie składników mineralnych, synteza tłuszczy czy fotosynteza. Niedobór magnezu w okresie jesiennym hamuje dynamikę rozwoju systemu korzeniowego, co może prowadzić do zagłodzenia roślin. U roślin dobrze odżywionych magnezem produktywność fotosyntezy powoduje większą koncentrację cukrów w roślinie co obniża punkt zamarzania soku komórkowego. Siarka w największym stopniu reguluje gospodarkę azotową. Jej brak ogranicza zdolność rośliny do prawidłowego rozwoju, co widoczne jest w okresie jesiennym w postaci chloroz i przebarwień na liściach oraz redukcji ilości zawiązków pędów bocznych w rzepaku. Ponadto obecność siarki poprawia odporność roślin na choroby grzybowe.
Propozycja strategii jesiennego nawożenia jest stosowanie nawozu Korn-Kali (40 % K2O, 6 % MgO, 12,5 % SO3, 4 % Na2O). Połączenie potasu i unikalnego magnezu z kizerytu gwarantuje roślinom zbilansowane nawożenie, zabezpieczające potrzeby pokarmowe. Wszystkie składniki nawozu są dobrane w taki sposób, aby oprócz wymaganej ilości K, dostarczyć również odpowiednią dla początkowego okresu wzrostu ilość magnezu oraz siarki. Korn-Kali jest zatem idealnym nawozem do stosowania jesiennego, który można łączyć z nawozami fosforowymi.
Chlorek potasu z dodatkiem soli magnezu 40 (+6+4+12,5)
40 % K2O rozpuszczalnego w wodzie tlenku potasu
6 % MgO rozpuszczalnego w wodzie tlenku magnezu
4 % Na2O rozpuszczalnego w wodzie tlenku sodu (= 3 % Na)
12,5 % SO3 rozpuszczalnego w wodzie trójtlenku siarki (= 5 % S)