Łubin Nasiona łubinu wąskolistnego

Wymagania glebowe łubinu

Łubiny nie są wymagające względem stanowiska, są roślinami uprawnymi gleb lekkich. Jednak pomiędzy poszczególnymi gatunkami są pewne różnice. Zdecydowanie największe wymagania glebowe w tej grupie roślin ma łubin biały, między innymi dlatego jego uprawa nie jest zbyt popularna. Łubin wąskolistny i łubin żółty mogą być uprawiane na słabszych stanowiskach, na których nie jest rekomendowana uprawa innych bobowatych grubonasiennych (bobik, groch siewny).

Siew nasiona łubinu

Łubin należy wysiewać możliwie wcześnie, okres ten przypada zwykle od 20 marca do 10 kwietnia w zależności od regionu Polski. Łubin wąskolistny kiełkuje już w temperaturze 3 °C, natomiast łubin biały i żółty w 4-5 °C. Dodatkowo rośliny są odporne na okresowe przymrozki, ponieważ wytrzymują spadek temperatury nawet do -8/-9 °C. 

Spadek temperatur po siewie jest niezbędny do uzyskania wysokiego plonu, ponieważ w niskich temperaturach zachodzi proces jaryzacji. Jest to korzystnie zjawisko dlatego, że zwiększa liczbę kwiatów i zawiązywanych strąków oraz skraca okres wegetacji roślin. Pozwala to na lepsze wykorzystanie zasobów środowiska w budowaniu plonu nasion.

Wczesny siew umożliwia również wykorzystanie wilgoci glebowej zakumulowanej w glebie. Wody do kiełkowania nasiona łubinu potrzebuje bardzo dużo, jej pobranie wynosi blisko 170% masy nasiona.

Obsada łubinu na metrze kwadratowym jest zróżnicowana w zależności od gatunku. W przypadku łubinu białego powinna wynosić 60-80 sztuk roślin na 1m². Łubin żółty i wąskolistny w formach tradycyjnych (niesamokończący) 90-100 szt./m², natomiast odmiany samokończące wymagają zwiększenia zagęszczenia roślin do nawet 120 szt./m².

Łubin wąskolistny i żółty powinien być wysiany na głębokość 3-4 cm, a łubin biały na 4-5 cm. Łubiny wysiewa się zwykle w rozstawie rzędów wynoszącym od 15 do 20 cm, tylko łubin biały może być wysiewany w szerszej rozstawie nawet do 30 cm.

Kwalifikowane nasiona łubinu

Proces produkcji materiału siewnego w stopniu kwalifikacji C1 umożliwia uzyskanie nasion łubinu do siewu o bardzo dobrych parametrach jakościowych. Wybrane nasiona mają wszystkie cechy odmiany uzyskane w trakcie procesu hodowlanego, w tym genetyczny potencjał plonowania. Może on być zrealizowany w trakcie prowadzenia uprawy.

Materiał siewny pochodzący z hodowli jest zaprawiony zaprawa fungicydową, która zabezpiecza kiełkujące nasiona oraz rośliny na wczesnym etapie wzrostu przed zgorzelą siewek. Powoduje ona niewyrównane wschody, a przy silnym porażeniu obniżenie obsady, która prowadzi bezpośrednio do spadku poziomu plonowania.

Większej presji ze strony sprawców zgorzeli siewek należy spodziewać się w warunkach zimnej i mokrej wiosny w takcie, której wschody się przedłużają. Występowaniu choroby sprzyja również zbyt głęboki lub zbyt płytki siew.

Dodatkowym procesem, który zaleca się przeprowadzić bezpośrednio przed siewem jest zaprawianie nasion nitraginą. Zawiera ona dedykowane szczepy bakterii brodawkowych, które żyją w symbiozie z rośliną łubinu i umożliwiają wiązanie azotu atmosferycznego.

Wybór odmiany łubinu

Liczba odstępnych odmian łubinu jest coraz większa. Mają one pożądane cechy użytkowe, które zwiększają ich atrakcyjność i pozwalają na osiągnięcie zadowalających plonów. Wybierając odmianę warto zwrócić uwagę na takie cechy jak:

• długość okresu wegetacji/wczesność
• rejonizacja uprawy
• odporność na wyleganie
• wrażliwość strąków na pękanie
• odporność na choroby grzybowe i wirusowe
• wrażliwość na opóźniony siew
• obsada roślin na 1m²
• wrażliwość na przymrozki
• zwartość biała
• zawartość alkaloidów

Przeanalizowanie powyższych parametrów pozwoli na wybór odmiany dostosowanej do lokalnych warunków, co przełoży się na agrotechnikę uprawy i poziom plonowania.

Oferta nasion łubinu