Pszenica ozima Nasiona pszenicy ozimej

Nasiona pszenicy ozimej - jakie przeznaczenie

Jednym z kryteriów wyboru odmiany może być przeznaczenie ziarna. W przypadku pszenicy ozimej dominuje wykorzystanie ziarna na przemiał do produkcji mąki i dalej pieczywa. Do tego celu optymalne są odmiany pszenicy ozimej należące do grup jakościowych E, A i B. Największy udział w strukturze zasiewów mają odmiany należące do dwóch ostatnich grup.

Klasyfikacja jakościowa odmian pszenicy ozimej powstaje na podstawie oceny poszczególnych parametrów, która przeprowadzana jest przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych (COBORU). Ocenie podlega między innymi:

• Liczba opadania
• Zawartość białka
• Wskaźnik sedymentacji
• Wodochłonność mąki
• Rozmiękczanie ciasta
• Energia ciasta
• Wydajność mąki

Powyższe parametry oceniane są w 9-stopniowej skali, gdzie cyfra 1 oznacza wartość najmniej korzystną dla danej cechy, a cyfra 9 najkorzystniejszą.

Grupy jakościowe odmian pszenicy ozimej

Najlepsze odmiany pszenicy ozimej

Wybór nasion pszenicy ozimej do siewu jest trudny, ponieważ w sprzedaży dostępne jest wiele odmian o zbliżonym profilu. Dlatego też o sukcesie uprawy decydują szczegóły, na które warto zwrócić uwagę.

Klasa jakościowa pszenicy ozimej określana jest w trakcie procesu rejestracji odmiany, na polach dominują klas A i B.

Analizując wybór odmiany zbóż warto zwrócić uwagę na ich zdrowotność. Powinny wykazywać wysoką odporność na szerokie spektrum chorób. Różnice odmianowe w zdrowotności roślin są szczególnie widoczne przy dużej presji grzybów chorobotwórczych, która w dużej mierze zależny od przebiegu pogody.

Większość gleba w Polsce ma nieuregulowany odczyn, dlatego też warto zwrócić uwagę na odmiany wykazujące wysoką tolerancję do niskiego pH oraz mające mniejsze do średnich wymagania glebowe.

Dostępne w ofercie odmiany różnią się wczesnością. Pozwala to optymalnie dobrać odmianę do długości sezonu wegetacyjnego w danym regionie Polski. Dodatkową korzyścią ze zróżnicowania wczesności wysianych odmian jest możliwość uniknięcia spiętrzenia prac polowych w trakcie zbiorów.

W przypadku przedplonów późno schodzących z pola takich jak kukurydza na ziarno lub buraki cukrowe należy wybrać odmiany bardzo dobrze znoszące późny siew. Dodatkowo część odmian, zwłaszcza wykazujących wysoką zdrowotność w stosunku do najważniejszych gospodarczo chorób zbóż dobrze znosi siew w monokulturze lub uprawie po kukurydzy.

Kolejnym kryterium wyboru jest zimotrwałość, powinna być przynajmniej dobra. Umożliwia to przetrwanie normalnego okresu zimowego bez większych strat w obsadzie.

Od siewu nasion pszenicy aż po zbiór

Optymalny termin siewu pszenicy ozimej jest znacznie zróżnicowany regionalnie. Począwszy od 15 września w rejonie północno-wschodniej i wschodniej części kraju, a kończąc 10 października na Nizinie Śląskiej. Pszenica ozima bardzo dobrze znosi opóźnione siewy w przeciwieństwie do innych gatunków zbóż. W praktyce rolniczej siewy listopadowe nie są rzadkością.

Ustalając normę wysiewu należ kierować się wskazaniami hodowcy, wówczas uzyskana obsada roślin na 1 m² pozwoli w maksymalne wykorzystanie potencjał krzewienia. Zbyt gęsty łan może być powodem spadku poziomu plonowania, na skutek zwiększonej presji chorób czy też wylegania.

Pszenica należy do roślin wymagających pod kątem agrotechniki. Jej intensywność warto dostosować do zaplanowanego poziomu plonowania.

Poziom nawożenia mineralnego należy ustalić na podstawie zasobność gleby i potencjalnego plonu. Nawożenie fosforem i potasem wykonywanie jest przed siewem, natomiast zasadnicze nawożenie azotem pogłównie w dawkach dzielonych wiosną.

Zabieg herbicydowy, jeżeli to możliwie to powinien być przeprowadzony w okresie jesiennym pozwoli to na szybką eliminację konkurencji pomiędzy chwastami a uprawą.

Jesienią warto również zwrócić uwagę na stan fitosanitarny plantacji oraz monitorować obecność szkodników w tym mszyc. Przenoszą one wirus żółtej karłowatości jęczmienia (BYDV), który również występuje w pszenicy ozimej.

Wiosna to przede wszystkim zabiegi fungicydowe, regulacja łanu oraz aplikacja środków owadobójczych. Intensywność stosowania środków ochrony roślin powinna być uzależniona od presji zwalczanych organizmów.

W technologię prowadzenia łanu należy włączyć także stymulatory rozwoju roślin i nawozy dolistne. Umożliwi to z jednej strony uzupełnienie podstawowego nawożenia mineralnego, a z drugiej strony zadba o kondycję roślin uprawnych.