Moluskocydy Środki na zwalczanie ślimaków

Ślimaki jako problem w uprawie roślin

Szkodnikami upraw polowych są głównie ślimaki nagie, a najważniejsze znaczenie gospodarcze mają 3 gatunki ślinik pospolity, ślinik wielki oraz pomrowik plamisty. Są one polifagami, czyli mogą żerować na różnych gatunkach roślin, w tym na roślinach uprawnych. 

W przypadku upraw polowych największe zagrożenie ze strony ślimaków jest w fazie wschodów i na początkowym etapie wzrostu upraw. Przy dużej presji ślimaków ich żer może prowadzić do gołożerów i w konsekwencji do zamierania młodych roślin. W wyższych fazach rozwojowych roślin uprawnych szkodliwość ślimaków znacznie zmniejsza się i żer nie wpływa na wielkość plonu większości roślin uprawnych. 

Żer ślimaków w trakcie sezonu wegetacyjnego w przypadku uprawy warzyw i owoców miękkich ogranicza jakość i ilość plonu handlowego, a przy znacznej ich presji, może prowadzić do jego całkowitego zniszczenia.

Kiedy ślimaki atakują rośliny rolnicze?

Monitoring plantacji pod kątem występowania ślimaków należy prowadzić od brzegów pola, ponieważ pojawiają się one najwcześniej w okolicy miedz i na uwrociach. Są to miejsca, w których w naturalny sposób utrzymuje się dłużej większa wilgotność podłoża umożliwiająca żerowanie i rozwój ślimaków.

W trakcie sezonu wegetacyjnego można wskazać dwa główne terminy masowego pojawienia się ślimaków. Pierwszy przypada w maju i jego znaczenie dla większości upraw polowych jest marginalne, natomiast drugi jesienią. Na żer ślimaków narażone są wówczas wschody zbóż ozimych i rzepaku ozimego. Ciepła i wilgotna jesień sprzyja zwiększonej presji ślimaków, a ich żerowanie może powodować znaczne osłabienie roślin oraz straty w obsadzie.

Przed zastosowanie środków na ślimaki należy sięgnąć po metody niechemiczne. Zgodnie z zasadami Integrowanej Ochrony Roślin w celu zwalczenia szkodników należy w pierwszej kolejności wykorzystać metody niechemiczne.

Do najważniejszych z nich należy zaliczyć:

• utrzymanie odpowiedniej melioracji, zwłaszcza na terenach mających tendencje do zbytniego uwilgotnienia gleby
• wykaszanie miedz oraz terenów nieużytkowanych rolniczo w bezpośrednim sąsiedztwie pól uprawnych
• przyspieszenie rozkładu resztek pożniwnych i wykonywanie zabiegów uprawowych ograniczających ich ilość pozostającą na powierzchni gleby
• wałowanie pól 

Metody chemiczne — aplikacja moluskocydów

Po przekroczeniu progu ekonomicznej szkodliwości należy zastosować środki ochrony roślin z grupy moluskocydów. Do zwalczania ślimaków nagich można wykorzystać jedną z trzech dostępnych substancji aktywnych:

• metaldehyd
• fosforan III żelaza
• pirofosforan żelaza

Preparaty na ślimaki mogą być rozrzucane ręcznie lub stosowane przy pomocy aplikatorów mechanicznych przeznaczonych do granulatu.

Jak działają moluskocydy? 

Substancje aktywne zawarte w produktach różnią się sposobem działania.

Środek na ślimaki zawierający metaldehyd powoduje zaburzenie w wydzielaniu śluzu, w efekcie jego nadmiernej produkcji, zachodzi odwodnienie ślimaków i ich śmierć. Działanie preparatów zawierających metaldehyd jest widoczne bezpośrednio po aplikacji i po spożyciu środka przez ślimaki, ponieważ pozostają one nieruchomo w miejscu żerowania.

Mechanizm działania pirofosforanu żelaza i fosforanu III żelaza jest podobny. Ślimak po zjedzeniu preparatu przestaje żerować i zwykle chowa się w glebie, gdzie ginie. W związku z tym, miernikiem skuteczności działania środków ochrony roślin zawierających jedną z wymienionych substancji czynnych jest ograniczenie szkód na roślinach uprawnych.

Środki na ślimaki w naszej ofercie

Zwalczanie szkodników, którymi są również ślimaki wymaga zastosowania profesjonalnych preparatów. Z oferty firmy Osadkowski można wybrać skuteczny środek na ślimaki.