Przezimowanie jest ważnym etapem w rozwoju ozimin. Z jednej strony rośliny przechodzą okres jaryzacji — umożliwiający rozwój generatywny i wydanie plonu, a z drugiej strony jest to trudny czas, w którym rośliny muszą sobie poradzić z wieloma zagrożeniami.
Ujemne skutki przezimowania jest to zespół ryzyk związanych z okresem zimy i przedwiośnia w uprawach ozimych. Każdy rolnik wie jak ważna jest odpowiednia agrotechnika, termin siewu, dobór odmian, odpowiednie nawożenie azotowe w ochronie upraw przed przymrozkami i innymi czynnikami powodującymi szkody w tym okresie roku.
Przebieg pogody w okresie zimowym, niewłaściwie przygotowane pole i uprawy, mogą powodować negatywne konsekwencje dla zdrowia roślin i stanu plantacji. Zdolność upraw do przetrwania tych trudnych warunków zależy od takich parametrów jak:
Kluczowym procesem umożliwiającym przetrwanie zimy jest hartowanie upraw. Jest to proces fizjologiczny, który poprzez regulację procesów wewnątrzkomórkowych, zwiększenie zawartości lipidów i białek czy zagęszczenie soków komórkowych zapobiega uszkodzeniom spowodowanym przez mróz.
Hartowanie zachodzi przez stopniowe obniżanie temperatury, skrócenie dnia, redukcja ilości dostępnego azotu azotanowego w glebie oraz w roślinie poprzez wbudowanie go w białka i odwodnienie komórek. Najtrudniejsze dla przetrwania roślin są długie zimy, zaczynające się nagle i wcześnie, trwające długo z naprzemiennymi okresami wyższych temperatur i mrozów bez okrywy śnieżnej, lub ze śniegiem zalegającym na polach bardzo długo.
A z jakimi sytuacjami możemy się spotkać w okresie zimy i przedwiośnia?
Jest to zamieranie roślin z powodu niskich temperatur, najczęściej na plantacjach bez okrywy śnieżnej, dotyczy głównie roślin, które nie przeszły procesu hartowania. Zdarza się też z powodu wznowienia wegetacji w okresie wyższych temperatur w grudniu i styczniu, a następnie nagłego ochłodzenia i mrozu bez okrywy śnieżnej.
Cząsteczki wody w roślinach zamieniają się w kryształki lodu i niszczą strukturę komórek. Wymarznąć mogą liście — roślina ma szansę się zregenerować, ale jak przemarznie węzeł krzewienia, to roślina zamiera całkowicie. Najbardziej na przemarznięcie odporny jest węzeł krzewienia żyta, wytrzyma ok -18°C, w pszenicy ok -15°C, a najmniej odporny jest jęczmień ok -12°C.
Na proces wymarzania poza warunkami pogodowymi duży wpływ ma dobór odmiany pod kątem zimotrwałości, stanowisko, termin siewu, nawożenie.
Jest to uszkodzenie roślin spowodowane niską temperaturą i wiatrem bez okrywy śnieżnej. Rośliny w takich warunkach przez dłuższy czas nadmiernie oddają wodę, co powoduje osłabienie węzła krzewienia. Z powodu zamarzniętej gleby rośliny nie mogą odbudować zapasów wody, więdną i zamierają.
Jest to zjawisko, które występuje, gdy woda w glebie zamarza i zmienia się w lód. Woda zamarzając zwiększa objętość, zmienia strukturę gleby i ma zdolność do podnoszenia się. Może dojść do uszkodzenia i wypchnięcia korzeni rośliny z gleby. Uszkodzone korzenie osłabiają roślinę, zmniejszają jej zdolność do pobierania składników pokarmowych i wody, objawy mogą być dopiero widoczne jak rusza wegetacja. Wysadzenie może spowodować znaczne straty w plonie a w skrajnych przypadkach połączonych z wiosenną suszą, likwidację całej plantacji.
Jest to zjawisko gnicia korzeni i zamierania roślin z powodu braku tlenu, na obszarze gdzie dłużej zalega woda z opadów lub roztopów śniegu. Wody nie wchłania zamarznięta gleba lub jest problem z odprowadzeniem wody z pola. Takie zjawisko często występuje na polach gdzie jest zła struktura gleby. Gleba jest zbyt zbita, z podeszwą płużną, niską zawartością próchnicy i ograniczonym życiem biologicznym. Próchnica ma niesamowitą zdolność do magazynowana wody, a mikroorganizmy przemieszczając się w głąb profilu glebowego, drążą kanały, które pomagają odprowadzić nadmiar wody z pola.
Jest to zjawisko, w którym rośliny zamierają z powodu braku tlenu. Dzieje się to pod zalegającą okrywą śnieżną, przy trwającej wegetacji i niezamarzniętej glebie. Bardzo często wyprzeniu towarzyszy porażenie pleśnią śniegową.
Choroba wywoływana przez grzyba Microdochium nivale występuje najczęściej wczesną wiosną lub pod koniec zimy na liściach i pędach, gdy śnieg długo zalegał na polach, Najlepiej rozwija się w temperaturach 0 - 10°C. Gdy śnieg się roztopi, na liściach pojawia się biało — różowa watowata grzybnia. Głównym źródłem infekcji są resztki pożniwne, a sprawca jest patogenem względnym i rozwija się na martwej tkance. Liście i bardzo często również stożek wzrostu zamierają. Plantacja zostaje mocno przerzedzona, a rośliny, które przetrwają są osłabione.
Jak zapobiegać i zwalczać pleśń śniegową?
Ubezpieczenia rolne upraw ozimych każdego roku cieszą się dużym zainteresowaniem ze strony producentów rolnych.
Ujemne skutki przezimowania to najważniejsze ryzyko, od jakiego w okresie jesiennym możemy ubezpieczyć uprawy: rzepak ozimy oraz zboża ozime (pszenica, jęczmień, żyto, pszenżyto). Najczęściej wybierany jesienią pakiet przez rolników obejmuje również ubezpieczenia od szkód spowodowanych przez przymrozki wiosenne, grad i ogień.
Dzięki zawarciu ubezpieczenia od ujemnych skutków przezimowania można liczyć na rekompensatę za poniesione straty i wypłatę odszkodowania z tytułu wystąpienia: wymarznięcia, wyprzenia, wysmalenia, wysadzania lub wymoknięcia roślin.
Koszt ochrony w przypadku jesiennych ubezpieczeń upraw jest spory, ale rolnicy mogą skorzystać z dopłaty budżetu Państwa do 65%.