Nawożenie dolistne zbóż, czyli podawanie składników pokarmowych przez liść to bez wątpienia najszybsza metoda ich dostarczenia roślinie. W przypadku dolistnego dokarmiania zbóż, mamy na myśli głównie aplikację mikroelementów.
Makroelementy, potrzebne roślinom w dużych ilościach, powinny być wnoszone głównie doglebowo. W ten sposób zaopatrujemy plantację przede wszystkim w azot, siarkę i magnez.
Bezpieczne dla roślin dolistne ilości azotu to:
Popularnym i bardzo dobrym nawozem jest siarczan magnezu, który może być stosowany kilka razy podczas wegetacji. Uzupełnia on niedobory siarki i magnezu, ale również jest dobrym komponentem do mieszanin zbiornikowych z fungicydami. Dla formy siedmiowodnej tego produktu bezpieczne stężenie to 5% (5 kg nawozu w 100 l cieczy roboczej). Fosfor, składnik średnio przyswajalny przez liść, podajemy w ten sposób w przypadku wystąpienia niedoborów bądź gdy jest on zablokowany przez niską temperaturę. W praktyce fosfor stosujemy głównie na początku wegetacji wiosennej, gdy zdarzają się niskie temperatury. Pozwala on roślinom przetrwać krytyczny okres.
Mikroelementy pełnią wiele niezwykle ważnych funkcji w zbożach, między innymi są niezbędne do wbudowywania azotu w aminokwasy czy w procesie asymilacji i przemian węglowodorów. Podawanie dolistne mikroelementów to nie fanaberia, gdyż ich naturalna zasobność w glebie jest bardzo niska. Dużą rolę odgrywa pH gleby. Generalnie wraz z jego spadkiem wzrasta ilość mikroelementów, ale zwiększa się zawartość toksycznego glinu i zdecydowanie pogarsza się gospodarka fosforem i magnezem. Oznacza to, że zmniejszając pH gleby, poprawiamy pobieranie mikroelementów, ale równocześnie zmniejszamy pobieranie makroelementów, które mają znaczenie pierwszorzędne.
Bardzo dobre wyniki plonowania można osiągnąć, dokarmiając zboża mikroelementami 2-, 3-krotnie w okresie wegetacji oraz podczas intensywnego wzrostu. Dobrze jest wykonywać zabiegi w godzinach wieczornych. Należy również monitorować pogodę, gdyż idealnie byłoby zapewnić dwie kolejne doby po zabiegu bez deszczu. Ważna jest również forma podania. Zarówno sól, jak i chelat są powszechnie stosowane, choć należy pamiętać, że chelaty pod względem przyswajalności, mieszalności czy stabilności pH cieczy roboczej są zdecydowanie lepsze. Grupa Osadkowski szczególnie poleca OSD Mikro Zboże.
Pierwiastek | Miedź | Mangan | Cynk | Molibden | Bor |
Ilość pobrana przez roślinę w trakcie całej wegetacji (g/ha) | 40-80 | 600-900 | 200-600 | 5-10 | 40-60 |
Znaczenie | Usztywnia źdźbło poprzez lignifikację ścian komórkowych, co zmniejsza wyleganie. | Wpływa na prawidłowy wzrost korzeni bocznych, odporność na suszę oraz wydłużanie się komórek. | Bierze udział w produkcji auksyn, zwieksza odporność roślin na choroby podstawy źdźbła i suszę. | Zwiększa odporność na choroby. Odpowiada za przemiany fosforu i azotu. | Bierze udział w budowie ścian komórkowych oraz tworzenia cukrów. |
• Nawóz 10 N + 7 MgO + 12 S = 1 Cu + 2 Mn z żelazem Fe, molibdenem Mo i cynkiem Zn
• Nawóz azotowy z magnezem i mikroskładnikami do stosowania dolistnego
• Nawóz WE
Tabela: Składniki pokarmowe % (m/m)
Azot całkowity (N) | 10% | |
Azot azotanowy (N-NO3) | 1,7% | |
Azot amonowy (N-NH4) | 8,3% | |
Tlenek magnezu (MgO) | 7% | rozpuszczalny w wodzie |
Trójtlenek siarki (SO3) | 30% | rozpuszczalny w wodzie |
Miedź (Cu) | 1% | schelatowana przez EDTA |
Żelazo (Fe) | 0,1% | schelatowane przez EDTA |
Mangan (Mn) | 2% | schelatowany przez EDTA |
Molibden (Mo) | 0,02% | rozpuszczalny w wodzie |
Cynk (Zn) | 0,3% | schelatowany przez EDTA |
Uprawa | Terminy | Dawka (kg/ha) | Ilość cieczy roboczej (l/ha) |
Zboże | jesień; od fazy 3 liści | 2 | 200-300 |
wiosna; pełnia krzewienia | 2 | 200-300 | |
wiosna; strzelanie w źdźbło | 2 | 200-300 |
Opryski należy wykonywać w godzinach wieczornych lub w czasie pochmurnej pogody.