Rośliny do prawidłowego rozwoju potrzebują stałego dostępu do odpowiedniej ilości składników pokarmowych. Nawożenie zbóż ozimych uznawane jest za jeden z najsilniej działających czynników plonotwórczych.
Rośliny do prawidłowego rozwoju potrzebują stałego dostępu do odpowiedniej ilości składników pokarmowych. Nawożenie uznawane jest za jeden z najsilniej działających czynników plonotwórczych. Aby najlepiej wykorzystać możliwości biologiczne uprawianej rośliny i uzyskać duży plon o wartości biologicznej i technologicznej, należy poznać wymagania uprawianego gatunku ustalone na podstawie jednostkowych pobrań składników potrzebnych na wyprodukowanie 1 t plonu ziarna z odpowiednią ilością słomy. Kolejnym bardzo ważnym czynnikiem niezbędnym do zaplanowania prawidłowego nawożenia jest znajomość właściwości gleby. Istnieje bowiem prosta zależność między wielkością oczekiwanych plonów a zasobnością gleby w niezbędne składniki pokarmowe.
W celu doboru odpowiedniej strategii nawożenia powinniśmy systematycznie wykonywać analizę zasobności i pH gleby oraz określić potrzeby danej rośliny, opierając się na zakładanym plonie. Potrzeby pokarmowe Spośród zbóż ozimych największe wymagania zarówno glebowe, jak i pokarmowe ma pszenica, nieco mniejsze jęczmień, pszenżyto, a najmniejsze żyto. Najkorzystniejszy stosunek N:P2O5:K2O pod zboża ozime wynosi 1:0,85-1:1-1,2. Na glebach o wysokiej zasobności w fosfor i potas możemy zastosować mniejsze dawki tych składników, a na ubogich w te składniki dawki nawozów fosforowych i potasowych należy odpowiednio zwiększyć. W przypadku sporego udziału w płodozmianie roślin, które wykazują duże zapotrzebowanie na siarkę, niezwykle ważne jest wprowadzanie tego składnika w postaci nawozów.
Warianty nawożenia Efektywne nawożenie fosforowo-potasowe możemy wykonać za pomocą jednego z nawozów wieloskładnikowych proponowanych przez Grupę Osadkowski (tabela 1). Kierując się zasadą, że najkorzystniejszy stosunek P:K w glebie wynosi 0,8-1:1-1,2, na stanowiskach o zbliżonej zasobności w fosfor i potas idealnym rozwiązaniem będzie zastosowanie Polifoski Plon+. Na stanowiskach o niższej zasobności w potas korzystniejsza będzie aplikacja Suprofosu® 26 lub Amofoski 5:10:22. W związku z tym, że na glebach lekkich, piaszczystych istnieje ryzyko przemieszczania się potasu w głębsze partie gleby, w których będzie on niedostępny dla korzeni zbóż, dawkę nawozów potasowych powinniśmy podzielić. Dobrym rozwiązaniem jest wówczas zastosowanie 60% zaplanowanego nawożenia potasowego jesienią, np. Polifoski Tytan®, a pozostałą część uzupełniamy wiosną, wysiewając wówczas Korn-Kali®, który jest dodatkowo źródłem siarki i magnezu. Tylko odpowiednio zaplanowane i wykonane nawożenie za pomocą najlepszych nawozów zapewni roślinom składniki pokarmowe niezbędne do wykorzystania w pełni ich potencjału i pozwoli osiągnąć najwyższe plony oraz opłacalność produkcji zbóż.
Tabela: Przykładowe dawki wybranych nawozów wieloskładnikowych proponowanych przez Grupę Osadkowski
Nawóz | Skład nawozu | Dawka kg/ha | Uwagi |
POLIFOSKA PLON+ | NPK 5:17:32 + 7 SO3 + Fe, Zn | 400-500 | stosować na glebach o zbliżonej zasobności w fosfor i potas |
SUPROFOS ® 26 | NPK 3:12:26 + 9 SO3 | 400 | stosować na glebach o niższej zasobności w potas |
AMOFOSKA 5:10:22 | NPK 5:10:22 + 4 CaO + 15 SO | 400 | stosować na glebach o niższej zasobności w potas |
POLIFOS KA® TYTAN | NPK 6:25:25 + 5 SO3 + 0,5 Fe + 0,05 Zn | 300 | dawkę potasu możemy podzielić i Korn-Kali® z powodzeniem zastosować wiosną przed ruszeniem wegetacji |
KORN-KALI® | 40 K2O + 6 MgO + 12 SO3 + 3 Na | 200 | dawkę potasu możemy podzielić i Korn-Kali® z powodzeniem zastosować wiosną przed ruszeniem wegetacji |