Jak ograniczyć stres u roślin, czyli stosowanie biostymulatorów

Rośliny narażone są na silny stres powodowany czynnikami środowiskowymi (np. susza, silne nasłonecznienie, chłód) bądź wywołany pojawieniem się chorób czy szkodników. Dla złagodzenia go wytwarzają białka obronne. Odbywa się to jednak kosztem plonu. Nie chcąc dopuścić do tego, warto zastosować biostymulatory.

Roślina jest organizmem, który nie wytwarza i nie gromadzi niczego ,,na zapas". Wszystkie substancje przez nią produkowane zostaną wykorzystane w procesie służącemu tylko jednemu celowi - przeżyciu i wydaniu nasion. Zadaniem plantatora jest sprawić, by rozwój i plonowanie w danych warunkach było możliwie najlepsze. Konieczne jest zapewnienie dostępnych składników pokarmowych i ochrona roślin w trakcie wegetacji. Zmiany klimatyczne, których jesteśmy świadkami (występujące susze, bezśnieżne zimy), sprawiają, że plonowanie gatunków przystosowanych do naszych warunków środowiskowych jest niepewne. Reakcją obronną roślin na pojawiający się stres jest wytwarzanie rozlicznych białkowych związków obronnych. Bez względu na charakter czynnika stresowego (biotyczny, abiotyczny) jego pojawienie się powoduje, że w tkankach okrywających roślin, na które oddziałuje szybko, pojawiają się krótkie łańcuchy peptydów bogate w aminokwasy zasadowe i cysteinę, określane jako defensyny. U soi stres wywołany niedoborem wody indukuje w liściach i korzeniach syntezę defensyny Dhn8. W odpowiedzi na niskie temperatury w okresie wschodów młode siewki pszenicy zwyczajnej gromadzą w tkankach okrywających defensynę Tadl. Także pojawienie się patogenów grzybicznych czy bakteryjnych uruchamia syntezę tych peptydów. Są one obecne nie tylko w roślinach, lecz także w nasionach. Stanowią tam zaledwie 0,5 proc. całkowitej puli związków białkowych, ale do zahamowania wzrostu grzybów wystarczy ich roztwór o stężeniu mikromolowym.