Jaka kukurydza na słabe gleby? Sprawdź polecane odmiany

Gleba jest powierzchniową, biologicznie aktywną warstwą skorupy ziemskiej, powstałą pod wpływem ciągłego oddziaływania na skałę macierzystą czynników glebotwórczych - klimat, woda, rośliny, fauna.

Gleba jest zasobem Ziemi. Występuję jako nieodnawialne lub wolno odnawialne dobro, w ograniczonej ilości. Jest bardzo podatna na degradację fizyczną (erozja), chemiczną (zakwaszenie, zasolenie) i biologiczną (ograniczenie różnorodności gatunków).

Jakość gleby jest miarą jej zdolności do pełnienia funkcji związanych z:

• utrzymywaniem odpowiedniego standardu środowiska życia organizmów
• akumulacją, magazynowaniem i uwalnianiem wody dla roślin
• tworzeniem warunków do wzrostu systemu korzeniowego rośliny
• akumulacją, magazynowaniem i uwalnianiem składników pokarmowych
• reakcją na zabiegi uprawowe wykonywane przez rolnika

W polskiej terminologii rolniczej funkcje produkcyjne gleby opisują trzy terminy:

• żyzność gleby -naturalny potencjał gleby do zaopatrywania roślin wyższych w wodę, powietrzę i składniki mineralne,
• urodzajność -cecha lub zespół cech nadanych glebom naturalnym przez rolnika w następstwie przeprowadzonych zabiegów uprawowych,
• produktywność -zdolność gleby do dostarczenia uprawianej roślinie wody, powietrza i składników mineralnych.

Wszystkie wspomniane cechy: żyzność, urodzajność i produktywność, określające funkcje produkcyjne gleby, trzeba ujmować hierarchicznie (Rysunek 1).

Podstawowe charakterystyki gleby (tekstura, struktura, zawartość materii organicznej, pH, zawartość przyswajalnych składników) definiują naturalną żyzność gleby. Rolnik poprzez system zabiegów agrotechnicznych może podnieść lub pogorszyć aktualny stan gleby, czyli jej kondycji.

W Polsce słabe gleby rolnicze stanowią znaczną część obszarów uprawnych. Najczęściej spotykanymi typami rolniczych gleb słabych są gleby lekkie piaszczyste i gleby bielicowe.

Gleby lekkie piaszczyste to gleby o ubogiej zawartości materii organicznej i składników odżywczych. Charakteryzuję się niską zdolnością do zatrzymywania wody. Gleba lekka na ogół ma też niskie pH, ograniczoną buforowość, czyli dużą podatność na zakwaszanie oraz niski kompleks sorpcyjny. Efektem tego jest łatwe wymywanie wnoszonych do niej składników pokarmowych z nawozów mineralnych, organicznych oraz naturalnych.

Gleby bielicowe zajmują około 35% wszystkich gleb w Polsce. Gleba bielicowa to gleba o lekkiej teksturze, jasnym kolorze i niskiej zawartości składników odżywczych. Charakteryzuję się ona również niską zawartością związków mineralnych, w tym zwłaszcza wapnia, co powoduje, że jest to gleba kwaśna o niskim odczynie pH na poziomie 3,0-5,5.

Uprawa kukurydzy na słabych glebach w Polsce może być trudnym zadaniem dla rolników. Jednakże stosowanie odpowiednio zbilansowanych nawozów, technik agrotechnicznych oraz dobór właściwych do danego stanowiska odmian kukurydzy, może znacznie poprawić warunki uprawy i pozwolić na uzyskanie dobrych plonów.

Kukurydza jest rośliną tolerancyjną, jeśli chodzi o stanowisko glebowe, potrafi "wybaczyć" pewne niedociągnięcia w tym zakresie. Nie każde stanowisko będzie jej jednak odpowiadać.

Do uprawy kukurydzy dobrze wybierać gleby z dobrze wykształconym poziomem próchnicznym, przewiewne, najlepiej z warstwą gliny znajdującą się w podglebiu. Takie warunki sprzyjają szybkiemu nagrzewaniu się gleby w okresie wiosennym (szybkie i wyrównane wschody) oraz gromadzeniu się wody w całym sezonie wegetacyjnym.

Wymagania cieplne w początkowym okresie wegetacji są ważne w kontekście pobierania fosforu - składnika szczególnie istotnego dla kukurydzy. Rozpuszczalność związków fosforu jest funkcją temperatury. Nawet kilkudniowy okres z niskimi temperaturami powoduje pojawienie się objawów niedoborów fosforu, nawet na stanowiskach zasobnych w ten składnik.

Kukurydza nie znosi gleb ciężkich, podmokłych i nadmiernie zagęszczonych. Należy unikać również stanowisk suchych i piaszczystych.

Jeśli jesteśmy skazani na uprawę kukurydzy na stanowiskach słabszych, musimy zwrócić szczególną uwagę na stan zasobności gleby nie tylko w podstawowe makroskładniki (PK), lecz także w składniki drugoplanowe (Mg i S) oraz mikroelementy w szczególności cynk. Dobór odpowiedniej odmiany kukurydzy to również ważny aspekt w uprawie na słabszych glebach. Niektóre odmiany są bardziej odporne na susze i wymagają mniejszej ilości wody, co może być korzystne w przypadku słabych gleb.

Dobre efekty plonotwórcze możemy uzyskać na glebach lekkich. W takiej sytuacji należy zadbać o stan zaopatrzenia roślin w składniki mineralne, stymulujące rozwój korzeni (P, Ca, Zn) i kontrolujące gospodarkę wodną w roślinie (K).

Optymalny zakres odczynu dla kukurydzy mieści się w przedziale 5,5-6,5 (w 1 M KCI), co wiąże się w pierwszej kolejności z dostępnością fosforu.

W naszym kraju mamy znaczne połacie słabszych stanowisk, na których chcemy prowadzić produkcję roślinną. W Polsce gleby lekkie i bardzo lekkie zajmują ponad 1/3 powierzchni gruntów ornych. Charakteryzują się słabą żyznością, niską zasobnością w składniki pokarmowe, zazwyczaj są zakwaszone. Plony z takich stanowisk zazwyczaj są niskie.

Termin siewu kukurydzy - wybór odpowiedniego terminu może pomóc uniknąć problemów z suszą lub nadmierną wilgocią na słabszych glebach

Ważne jest również wybieranie odmian kukurydzy dobrze przystosowanych do warunków panujących na konkretnej glebie, co może istotnie wpłynąć na sukces uprawy na danym stanowisku.

Wybór odpowiedniej odmiany może być kluczowy zwłaszcza na słabych glebach. Istnieją odmiany kukurydzy, które są bardziej odporne na słabsze warunki glebowe, takie jak niedobór składników odżywczych, niska zawartość materii organicznej czy niedobory wody.

Doświadczenia naukowe oraz postęp hodowlany pozwoliły na wyhodowanie odmian kukurydzy na ziarno, jak i z przeznaczeniem na kiszonkę wysoko i stabilnie plonujących na relatywnie słabych stanowiskach. Wybór odpowiedniej odmiany kukurydzy jest istotnym krokiem w uprawie na słabszych glebach. Sprawdź nasze odmiany kukurydzy na kiszonkę.

Jednym ze sposobów na zagospodarowanie takich stanowisk jest uprawa kukurydzy na ziarno. Podstawowym aspektem opłacalnej uprawy kukurydzy na słabszych stanowiskach jest właściwy dobór odmiany.

Również w przypadku kukurydzy na kiszonkę z powodzeniem można ją uprawiać na słabszych glebach. Uprawa w takich warunkach też może przynieść dobre plony. W przypadku wyboru słabszego stanowiska, ważne jest dostarczenie odpowiednich składników odżywczych poprzez dobrze zbilansowane nawożenie kukurydzy (mineralne i organiczne).

Odmiany kukurydzy polecane do uprawy na słabszych glebach:

• RGT Afixx – FAO 230, typ ziarna: flint/flint/dent
  Hodowla RAGT, mieszaniec pojedynczy, odmiana uniwersalna w uprawie na ziarno i kiszonkę. Kukurydza stabilnie plonująca na każdym stanowisku. Odporna na stresy (woda). Charakteryzuję się bardzo niską wilgotnością ziarna w czasie zbioru.

• DKC 3088 – FAO 230, typ ziarna: dent
  Hodowla Dekalb, mieszaniec pojedynczy, odmiana do uprawy na ziarno. Odmiana przeznaczona do uprawy na terenie całej Polski, szybki termin kwitnienia, dojrzewania i zbioru. Wysokie plony przy niskiej wilgotności ziarna.

• RGT Maxxatac – FAO 250, typ ziarna: dent/dent/flint
  Hodowla RAGT, mieszaniec pojedynczy, odmiana do uprawy na ziarno. Dobrze radzi sobie na słabych stanowiskach glebowych, dobry wigor wiosenny oraz regularny rozwój roślin i kolb. Bardzo dobrze radzi sobie w warunkach okresowych niedoborów wody – stressless.

• SM Bard – FAO 250-260, typ ziarna: flint
  Hodowla HR Smolice, mieszaniec trójliniowy, odmiana polecana do uprawy na kiszonkę. Wyjątkowa tolerancja na słabsze stanowiska. Znakomity materiał na pasze dla stad o dużej wydajności mleka i mięsa.

• RGT Lipexx – FAO 270, typ ziarna: dent
  Hodowla RAGT, mieszaniec pojedynczy, odmiana do uprawy na ziarno. Bardzo wysoki potencjał plonowania, doskonałe oddawanie wilgoci z ziarna na późnym etapie wegetacji. Dobra odporność na fuzariozy kolb i całych roślin.